Amelia Tavella Architectes uit Aix-en-Provence heeft een kleuter- en basisschool van 2300 vierkante meter voltooid in het nabijgelegen Cabriès, Zuid-Frankrijk. Het twee verdiepingen tellende gebouw, gemaakt van natuursteen, beton en elementen van eikenhout, is ingebed in de voet van een heuvel, op een locatie op ongeveer 50 meter van het plaatselijke gemeentehuis waar de helling vlakker wordt en uitkomt op groene velden in het zuiden.
Het zogenaamde Fossil Building is een project dat het gevoel moet oproepen dat het uit de heuvels is opgegraven, alsof het vóór de bouw van de oude stad is gebouwd en nu pas is ontdekt. De stenen bekleding is zo gekozen dat het overeenkomt met de kleur van het omringende landschap, waardoor het opgaat in de omgeving en zelfs gecamoufleerd wordt. De architect beschrijft het uiterlijk van het gebouw als volgt: "alsof het uit de aarde komt en dan verdwijnt, kruipend als een slang, draagt het de afdruk van de steen, zijn lagen, zijn identiteit."
Het schoolgebouw is trapsgewijs opgetrokken om zich aan te passen aan de helling van de heuvel. Het heeft een lineaire plattegrond, geknikt met drie poten die de contouren van het terrein volgen. De langwerpige vorm van het gebouw resulteert in een groot schoolplein met een handvol gezonde bomen die als sculpturen oprijzen te midden van de open en vlakke minerale ruimte en deze verzachten met punten van groen. Vegetatie bedekt ook de daken van het gebouw om het nog meer te laten opgaan in het landschap; voor de bewoners die verderop op de heuvel wonen, zorgen de platte groene daken ervoor dat de school helemaal uit het zicht verdwijnt. Er loopt een steeg langs de aangrenzende Sint-Pietersstraat om een bufferruimte te creëren die de school van de verkeersstraat verwijdert.
Twee hallen vormen aparte ingangen voor de kleuterschool en de basisschool. De kleuterschool is op de begane grond geplaatst om te voorkomen dat de jongste kinderen trappen moeten lopen. De drie poten van de begane grond zijn verbonden door een enkele gang. De centrale poot bestaat uit de kleuterklassen met slaapzalen en administratieve ruimtes. Het wordt geflankeerd door gemeenschappelijke ruimtes aan de uiteinden, met de kantines, keuken en een speellokaal aan de westkant, terwijl een gymzaal het volume aan de oostkant in beslag neemt. De klaslokalen van de basisschool en een bibliotheek bevinden zich op de bovenste verdieping die naar het westen oprijst.
De klaslokalen en kantines op de begane grond hebben allemaal hoge glazen gevels met eikenhouten kozijnen die uitkijken op het schoolplein en veel natuurlijk licht binnenlaten. Glazen deuren geven vanuit deze ruimtes ook direct toegang tot buiten. De gevel is hier teruggetrapt voor natuurlijke schaduw van de vloer en het dak erboven. Op de bovenverdieping heeft de gevel een band met grote ramen die ook in hout zijn gevat en door dunne stenen lamellen tegen de zuidelijke zon worden beschermd. De lamellen geven het anders horizontale project een element van verticaliteit en een visuele textuur die wordt aangevuld door de voegen van de stenen bekleding.
De leerruimtes zijn voorzien van houten elementen zoals wandbekleding, ingebouwde banken en vrijstaand meubilair die harmoniëren met het hout van de gevel, waardoor het interieur en de buitenkant van het gebouw worden verenigd met rijke natuurlijke texturen die resoneren met de bomen net buiten de ramen.
Het algemene effect van de architectuur is er een van gezonde frisheid en lichtheid, schijnbaar eenvoudig te realiseren maar zelden zo holistisch gerealiseerd in gemeentelijke gebouwen. Het project is een geslaagd experiment in het verenigen van een institutionele ruimte met zijn omgeving, zowel functioneel als visueel, en het vertegenwoordigt een trend in de hedendaagse Franse architectuur die vaak goede ontwerpen bekroont die worden geleverd door middel van open industriële wedstrijden.
